เคยไหมครับ ยืนอยู่หน้าลูกกอล์ฟในช็อตสำคัญ แล้วในหัวก็มีเสียงแว่วมาว่า “พลาดแน่ๆ” หรือ “เดี๋ยวก็ตีไม่ดีอีก”

ความรู้สึกนี้เรียกว่า “ความสงสัยในตัวเอง” (Self-Doubt) และมันคืออุปสรรคทางจิตใจที่ร้ายกาจที่สุดในสนามกอล์ฟ มันไม่ใช่ความกลัว แต่อาจเป็นต้นเหตุของความกลัว มันคือความไม่แน่ใจในความสามารถของตัวเอง

ในหนังสือ The Inner Game of Golf ทิโมธี กัลล์เวย์ อธิบายว่า ปัญหาหลักในการตีกอล์ฟไม่ได้อยู่ที่ร่างกาย แต่อยู่ที่ “เกมภายใน” (Inner Game) ที่เกิดขึ้นในหัวของเรานี่เอง

วิดีโอแนะนำ

เสียงในหัวที่ชื่อ “Self 1”

เราทุกคนมีตัวตนสองส่วนอยู่ในตัวเอง

• Self 1 (ตัวตนที่ 1): คือ “เสียงในหัว” ที่คอยพูด คอยวิจารณ์ คอยสั่งการ และคอยตัดสินเราตลอดเวลา มันคือตัวตนที่ชอบพูดว่า “ตีห่วยจัง” “ทำไมทำแบบนั้น” “ต้องเกร็งกว่านี้”
• Self 2 (ตัวตนที่ 2): คือ “ร่างกาย” หรือ “สัญชาตญาณ” ของเรา มันคือส่วนที่รู้วิธีตี รู้วิธีเคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติ

ความสงสัยในตัวเอง เกิดจาก Self 1 ที่ไม่ไว้ใจ Self 2

ข่าวดีก็คือ “ความสงสัย” เป็นสิ่งที่ถูกเรียนรู้มาทีหลัง เราไม่ได้เกิดมาพร้อมกับมัน ลองนึกถึงตอนเราเป็นเด็กหัดเดิน เราแค่ล้มแล้วก็ลุกขึ้นเดินต่อ เราไม่เคยสงสัยว่าตัวเองจะเดินไม่ได้ แต่พอเราโตขึ้น เราเริ่มเรียนรู้ที่จะสงสัยในตัวเอง

กับดักของ “การพยายามมากเกินไป”

เมื่อ Self 1 เริ่มสงสัยในความสามารถของเรา มันจะสั่งให้เรา “พยายามมากขึ้น” (Trying Harder)

เราคิดว่าเราต้องพยายามบังคับร่างกาย ต้องเกร็ง ต้องควบคุมทุกอย่างให้เป๊ะ แต่การ “พยายาม” นี่แหละที่สร้างปัญหา การพยายามที่เกิดจากความสงสัยจะนำไปสู่ “ความเกร็ง” (Overtightness) และความเกร็งนี่เองที่ทำลายวงสวิงที่เป็นธรรมชาติของเรา

เรามักจะ “พยายาม” ในรูปแบบที่ผิดๆ 5 อย่างในสนามกอล์ฟ ซึ่งทั้งหมดเกิดจากความสงสัยในตัวเอง:

• 1. พยายามตีให้โดน: เกิดจากความกลัวในระดับพื้นฐานว่าจะตีวืด หรือตีไม่โดนลูก
• 2. พยายามตีให้ลอย: เกิดจากความไม่เชื่อว่าหน้าไม้จะ “งัด” ลูกให้ลอยได้เอง เราเลยพยายาม “ตัก” หรือ “งัด” ลูกด้วยตัวเอง
• 3. พยายามตีให้ไกล: เรา equate (เท่ากับ) ความไกลกับการใช้แรง เราจึง “อัด” ลูกเต็มแรง ใช้กล้ามเนื้อมากเกินไปจนวงสวิงเสีย
• 4. พยายามตีให้ตรง: เราพยายาม “บังคับ” หรือ “คัดท้าย” (Steering) ลูกให้ตรงเป้าหมาย ซึ่งทำให้เสียจังหวะธรรมชาติ
• 5. พยายามตีให้ “ถูกท่า”: นี่คือข้อที่อันตรายที่สุด เราคิดถึงทฤษฎีวงสวิงมากเกินไป “ต้องอย่างนั้น” “ห้ามอย่างนี้” จนร่างกายไม่เป็นอิสระ

ทำยังไงเมื่อ “เสียงในหัว” ดังขึ้น

การเอาชนะความสงสัยในตัวเอง ไม่ใช่การพยายามคิดบวกสู้ แต่คือการ “ปล่อยวาง” การควบคุมของ Self 1 และหันมา “เชื่อใจ” Self 2 (ร่างกาย) มากขึ้น

ขั้นตอนที่ 1: แยกแยะเสียงในหัว สิ่งแรกที่ต้องทำคือการตระหนักรู้ว่า “เสียงที่กำลังวิจารณ์เราอยู่นั้น… ไม่ใช่ตัวเรา” มันเป็นแค่ความคิดที่ลอยเข้ามาเหมือนก้อนเมฆ การที่เรา “ได้ยิน” มัน แปลว่าเราไม่ใช่ “มัน”

ขั้นตอนที่ 2: ไม่ต้องไปเชื่อมัน (Doubt the Doubt) เมื่อเรารู้แล้วว่ามันเป็นแค่เสียง เราก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อมันทุกเรื่อง ลองจินตนาการว่าถ้ามีคนมายืนบ่นข้างๆ หูเราตลอดเวลาว่าเราห่วยแค่ไหน เราคงเดินหนีไปนานแล้ว แต่พอเป็นเสียงในหัวตัวเอง เรากลับยอมเชื่อง่ายๆ

ขั้นตอนที่ 3: ใช้เทคนิค “เชื่อมโยงกับเรื่องง่าย” (Easy Link) นี่คือเทคนิคที่ได้ผลมาก บ่อยครั้งที่สมองเราเชื่อมโยงช็อตยากๆ (เช่น การพัตต์ไกล) เข้ากับ “ความล้มเหลวในอดีต” ทำให้เราเกร็ง

การนึกถึงความรู้สึก “ง่าย” นี้ จะช่วยหลอก Self 1 ให้หยุดทำงานชั่วคราว และปลดปล่อยให้ Self 2 (ร่างกาย) ทำงานอย่างผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติมากขึ้น

บทสรุป

ความสงสัยในตัวเองเป็นเพียงความคิด ไม่ใช่ความจริง อย่าปล่อยให้ “เสียงในหัว” มาทำลายเกมของคุณ

ครั้งต่อไปที่ยืนอยู่หน้าลูก ให้ลองหายใจลึกๆ รับรู้ถึงเสียงวิจารณ์ของ Self 1 ยิ้มให้มัน แล้วเลือกที่จะ “เชื่อใจ” ร่างกาย (Self 2) ของคุณ ปล่อยให้มันสวิงอย่างเป็นอิสระ คุณอาจจะแปลกใจกับผลลัพธ์ที่ได้ครับ

วิดีโอ: แก้เกร็งวงสวิงกอล์ฟ

เกร็งเกินไป ไม่ใช่แค่เรื่องของการ ‘ออกแรงเยอะ’

หลายคนคิดว่าการเกร็งตัวเกิดขึ้นเฉพาะเวลาที่เราพยายามตีลูกให้ไกลสุดแรงเกิด แต่จริงๆ แล้ว การเกร็งเกินจำเป็นนี่แหละครับ คือตัวการร้ายที่ทำให้เกิดปัญหาฮิตๆ อย่าง:

• ตีสไลซ์ (Slice) / ตีฮุค (Hook)
• ตีท็อปหัวลูก (Topped balls)
• ตีหลังลูก (Fat shots)
• วงสวิงติดขัด ไม่เต็มวง
• อาการ “ยิปส์” (Yips) เวลาชิพหรือพัตต์สั้นๆ แล้วมือกระตุก

เคยสังเกตไหมครับว่า ทำไมโปรถึงตีได้ลื่นไหล ดูสบายๆ แต่ได้พลังเยอะมาก ส่วนพวกเราบางทีดูเก้ๆ กังๆ กระตุกๆ นั่นเพราะโปรเขาสามารถใช้กล้ามเนื้อได้ถูกส่วน ถูกจังหวะ ไม่มีการเกร็งเกินจำเป็นนั่นเอง

ทำไม ‘เกร็งเกิน’ ถึงแก้ยาก? สั่งให้ ‘ผ่อนคลาย’ ก็ไม่หาย?

เคยมีคนบอก หรือบอกตัวเองไหมครับว่า “เฮ้ย ผ่อนคลายหน่อย อย่าเกร็ง!” แล้วมันได้ผลไหม? ส่วนใหญ่มักจะยิ่งเกร็งกว่าเดิม! นั่นเพราะว่า:

1. กล้ามเนื้อไม่เข้าใจภาษาพูด: เราสั่งกล้ามเนื้อเป็นคำพูดไม่ได้โดยตรง
2. มันซับซ้อนเกินไป: วงสวิงใช้กล้ามเนื้อเป็นพันๆ มัด ทำงานประสานกันอย่างซับซ้อน สมองส่วนคิดวิเคราะห์ของเราควบคุมทั้งหมดไม่ไหวหรอกครับ
3. การพยายามควบคุมยิ่งทำให้แย่: ยิ่งเราพยายามเข้าไปบังคับทุกส่วนของวงสวิง ร่างกายจะยิ่งต่อต้านและเกร็งมากขึ้น

ต้นตอที่แท้จริง: ไม่ใช่แค่ร่างกาย แต่เป็น ‘ใจ’ ที่สงสัย

Inner Game บอกเราว่า ปัญหาการเกร็งเกินจำเป็นส่วนใหญ่ไม่ได้มาจากความพยายามทางกายภาพอย่างเดียว แต่มาจาก “เกมส์ภายในจิตใจ” ของเราต่างหาก โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ความรู้สึกที่เรียกว่า “ความสงสัยในตนเอง” (Self-Doubt)

เคยสังเกตไหมครับว่า เวลาเราไม่มั่นใจในอะไรบางอย่าง เรามักจะเกร็งตัวโดยอัตโนมัติ? อาร์ชี แมคกิลล์ นักกอล์ฟเก่งคนหนึ่งเคยบอกผู้เขียนไว้ว่า “เมื่อเราเผชิญกับสิ่งที่ไม่รู้ เราจะเกร็ง”

ความสงสัยนี่แหละครับที่ทำให้:

• นักสกีเกร็งตัวบนยอดเขา
• นักเทนนิสเกร็งเวลาตีแบ็คแฮนด์ยากๆ
• และนักกอล์ฟอย่างเราเกร็งเวลาพัตต์สั้นๆ หรือต้องตีช็อตสำคัญๆ!

ความสงสัยทำให้เราไม่ไว้ใจ “ตัวตนที่ 2” (Self 2) หรือสัญชาตญาณและความสามารถตามธรรมชาติของร่างกายเรา แล้ว “ตัวตนที่ 1” (Self 1) หรือเสียงในหัวที่คอยสั่ง คอยวิจารณ์ ก็จะเข้ามาพยายามควบคุมแทน ทำให้เกิดการเกร็งเกินจำเป็น

วิธีแก้เกร็งสไตล์ Inner Game: ไม่ใช่การสั่ง แต่คือการ ‘รับรู้’

เมื่อรู้ว่าการสั่งให้ผ่อนคลายไม่ได้ผล แล้วเราจะทำยังไงดี? คำตอบคือ “การเพิ่มการรับรู้” (Awareness) ครับ

1. รับรู้ความเกร็ง (โดยไม่ตัดสิน): ขั้นแรก ลองสวิงตามปกติ แล้วสังเกตดูว่ารู้สึกเกร็งตรงไหนบ้าง? เกร็งตอนไหน? สำคัญมาก: แค่รับรู้เฉยๆ ไม่ต้องพยายามแก้ไข ไม่ต้องตัดสินว่าดีหรือไม่ดี แค่การรับรู้อย่างมีสตินี่แหละครับ ที่จะช่วยให้ร่างกายเริ่มปรับตัวผ่อนคลายได้เองอย่างน่าทึ่ง!
2. ลอง ‘ฮัมเพลง’ ไปด้วยสิ!: เทคนิคสนุกๆ ที่ช่วยให้เรารับรู้ความเกร็งได้ชัดขึ้นคือ การฮัมเพลงเบาๆ ไปด้วยขณะสวิง สังเกตดูว่าเสียงฮัมเปลี่ยนไปไหม? มันตึงขึ้น หรือขาดหายไปตอนไหน? เสียงฮัมจะทำหน้าที่เหมือนเครื่อง Biofeedback ช่วยให้เรารู้ตัวว่าเกร็งตอนไหน และร่างกายจะค่อยๆ เรียนรู้ที่จะสวิงให้ลื่นไหลขึ้นเอง โดยที่เราแค่ ‘ฟัง’ เสียงฮัมของเรา
3. เกร็งสุด แล้วปล่อยสุด: อีกวิธีที่ช่วยได้คือ ลองจงใจเกร็งกล้ามเนื้อส่วนที่รู้สึกตึง (เช่น ท้อง, ไหล่, แขน) ให้มากที่สุดเท่าที่จะทำได้สัก 5-10 วินาที แล้วคลายออกทันที ทำซ้ำสัก 2-3 ครั้ง จะช่วยให้กล้ามเนื้อผ่อนคลายได้ลึกขึ้นกว่าเดิม และยังช่วยระบายความหงุดหงิดที่สะสมอยู่ได้ด้วย

สรุป: วงสวิงที่ดี เริ่มที่ใจที่ผ่อนคลาย

ความเกร็งตัวมากเกินไปเป็นปัญหาใหญ่ของนักกอล์ฟหลายคน ซึ่งมักมีสาเหตุมาจากความสงสัยในตนเอง แทนที่จะพยายามสั่งร่างกายให้ผ่อนคลาย ลองหันมาใช้เทคนิคของ Inner Game คือการ ‘เพิ่มการรับรู้’ ถึงความเกร็ง โดยไม่ต้องตัดสินหรือพยายามแก้ไข ไม่ว่าจะเป็นการสังเกตความรู้สึกเฉยๆ, การใช้เสียงฮัมเพลงช่วย , หรือการเกร็ง-คลายกล้ามเนื้อ วิธีเหล่านี้จะช่วยให้ร่างกายเรียนรู้ที่จะผ่อนคลายและเคลื่อนไหวได้อย่างเป็นธรรมชาติมากขึ้นเองครับ ลองนำไปฝึกซ้อมดูนะครับ แล้ววงสวิงของเพื่อนๆ อาจจะดีขึ้นจนน่าแปลกใจเลยก็ได้! 😊🏌️‍♂️