เคยไหมครับ ยืนอยู่หน้าลูกกอล์ฟในช็อตสำคัญ แล้วในหัวก็มีเสียงแว่วมาว่า “พลาดแน่ๆ” หรือ “เดี๋ยวก็ตีไม่ดีอีก”
ความรู้สึกนี้เรียกว่า “ความสงสัยในตัวเอง” (Self-Doubt) และมันคืออุปสรรคทางจิตใจที่ร้ายกาจที่สุดในสนามกอล์ฟ มันไม่ใช่ความกลัว แต่อาจเป็นต้นเหตุของความกลัว มันคือความไม่แน่ใจในความสามารถของตัวเอง
ในหนังสือ The Inner Game of Golf ทิโมธี กัลล์เวย์ อธิบายว่า ปัญหาหลักในการตีกอล์ฟไม่ได้อยู่ที่ร่างกาย แต่อยู่ที่ “เกมภายใน” (Inner Game) ที่เกิดขึ้นในหัวของเรานี่เอง
วิดีโอแนะนำ
เสียงในหัวที่ชื่อ “Self 1”
เราทุกคนมีตัวตนสองส่วนอยู่ในตัวเอง
- Self 1 (ตัวตนที่ 1): คือ “เสียงในหัว” ที่คอยพูด คอยวิจารณ์ คอยสั่งการ และคอยตัดสินเราตลอดเวลา มันคือตัวตนที่ชอบพูดว่า “ตีห่วยจัง” “ทำไมทำแบบนั้น” “ต้องเกร็งกว่านี้”
- Self 2 (ตัวตนที่ 2): คือ “ร่างกาย” หรือ “สัญชาตญาณ” ของเรา มันคือส่วนที่รู้วิธีตี รู้วิธีเคลื่อนไหวอย่างเป็นธรรมชาติ
ความสงสัยในตัวเอง เกิดจาก Self 1 ที่ไม่ไว้ใจ Self 2
ข่าวดีก็คือ “ความสงสัย” เป็นสิ่งที่ถูกเรียนรู้มาทีหลัง เราไม่ได้เกิดมาพร้อมกับมัน ลองนึกถึงตอนเราเป็นเด็กหัดเดิน เราแค่ล้มแล้วก็ลุกขึ้นเดินต่อ เราไม่เคยสงสัยว่าตัวเองจะเดินไม่ได้ แต่พอเราโตขึ้น เราเริ่มเรียนรู้ที่จะสงสัยในตัวเอง
กับดักของ “การพยายามมากเกินไป”
เมื่อ Self 1 เริ่มสงสัยในความสามารถของเรา มันจะสั่งให้เรา “พยายามมากขึ้น” (Trying Harder)
เราคิดว่าเราต้องพยายามบังคับร่างกาย ต้องเกร็ง ต้องควบคุมทุกอย่างให้เป๊ะ แต่การ “พยายาม” นี่แหละที่สร้างปัญหา การพยายามที่เกิดจากความสงสัยจะนำไปสู่ “ความเกร็ง” (Overtightness) และความเกร็งนี่เองที่ทำลายวงสวิงที่เป็นธรรมชาติของเรา
เรามักจะ “พยายาม” ในรูปแบบที่ผิดๆ 5 อย่างในสนามกอล์ฟ ซึ่งทั้งหมดเกิดจากความสงสัยในตัวเอง:
- 1. พยายามตีให้โดน: เกิดจากความกลัวในระดับพื้นฐานว่าจะตีวืด หรือตีไม่โดนลูก
- 2. พยายามตีให้ลอย: เกิดจากความไม่เชื่อว่าหน้าไม้จะ “งัด” ลูกให้ลอยได้เอง เราเลยพยายาม “ตัก” หรือ “งัด” ลูกด้วยตัวเอง
- 3. พยายามตีให้ไกล: เรา equate (เท่ากับ) ความไกลกับการใช้แรง เราจึง “อัด” ลูกเต็มแรง ใช้กล้ามเนื้อมากเกินไปจนวงสวิงเสีย
- 4. พยายามตีให้ตรง: เราพยายาม “บังคับ” หรือ “คัดท้าย” (Steering) ลูกให้ตรงเป้าหมาย ซึ่งทำให้เสียจังหวะธรรมชาติ
- 5. พยายามตีให้ “ถูกท่า”: นี่คือข้อที่อันตรายที่สุด เราคิดถึงทฤษฎีวงสวิงมากเกินไป “ต้องอย่างนั้น” “ห้ามอย่างนี้” จนร่างกายไม่เป็นอิสระ
ทำยังไงเมื่อ “เสียงในหัว” ดังขึ้น
การเอาชนะความสงสัยในตัวเอง ไม่ใช่การพยายามคิดบวกสู้ แต่คือการ “ปล่อยวาง” การควบคุมของ Self 1 และหันมา “เชื่อใจ” Self 2 (ร่างกาย) มากขึ้น
ขั้นตอนที่ 1: แยกแยะเสียงในหัว สิ่งแรกที่ต้องทำคือการตระหนักรู้ว่า “เสียงที่กำลังวิจารณ์เราอยู่นั้น… ไม่ใช่ตัวเรา” มันเป็นแค่ความคิดที่ลอยเข้ามาเหมือนก้อนเมฆ การที่เรา “ได้ยิน” มัน แปลว่าเราไม่ใช่ “มัน”
ขั้นตอนที่ 2: ไม่ต้องไปเชื่อมัน (Doubt the Doubt) เมื่อเรารู้แล้วว่ามันเป็นแค่เสียง เราก็ไม่จำเป็นต้องเชื่อมันทุกเรื่อง ลองจินตนาการว่าถ้ามีคนมายืนบ่นข้างๆ หูเราตลอดเวลาว่าเราห่วยแค่ไหน เราคงเดินหนีไปนานแล้ว แต่พอเป็นเสียงในหัวตัวเอง เรากลับยอมเชื่อง่ายๆ
ขั้นตอนที่ 3: ใช้เทคนิค “เชื่อมโยงกับเรื่องง่าย” (Easy Link) นี่คือเทคนิคที่ได้ผลมาก บ่อยครั้งที่สมองเราเชื่อมโยงช็อตยากๆ (เช่น การพัตต์ไกล) เข้ากับ “ความล้มเหลวในอดีต” ทำให้เราเกร็ง
การนึกถึงความรู้สึก “ง่าย” นี้ จะช่วยหลอก Self 1 ให้หยุดทำงานชั่วคราว และปลดปล่อยให้ Self 2 (ร่างกาย) ทำงานอย่างผ่อนคลายและเป็นธรรมชาติมากขึ้น
บทสรุป
ความสงสัยในตัวเองเป็นเพียงความคิด ไม่ใช่ความจริง อย่าปล่อยให้ “เสียงในหัว” มาทำลายเกมของคุณ
ครั้งต่อไปที่ยืนอยู่หน้าลูก ให้ลองหายใจลึกๆ รับรู้ถึงเสียงวิจารณ์ของ Self 1 ยิ้มให้มัน แล้วเลือกที่จะ “เชื่อใจ” ร่างกาย (Self 2) ของคุณ ปล่อยให้มันสวิงอย่างเป็นอิสระ คุณอาจจะแปลกใจกับผลลัพธ์ที่ได้ครับ
