สวัสดีครับพี่ๆ นักกอล์ฟทุกท่าน วันนี้เรามาคุยกันเรื่องที่คาใจนักกอล์ฟส่วนใหญ่กันดีกว่า โดยเฉพาะคนที่ซ้อมพัตต์แทบตาย แต่พอลงสนามจริงก็ยังพัตต์ไม่ลงเหมือนเดิม… เคยสงสัยมั้ยครับว่าทำไม?
หลายคนมักจะโทษ “สโตรก” ของตัวเอง “สงสัยสโตรกเรายังไม่ดีพอ” “ต้องลากพัตเตอร์ให้ตรงกว่านี้” หรือบางคนก็ไปไกลถึงขั้นคิดเรื่อง “การกลิ้งของลูก” ว่าต้องให้ลูกหมุนแบบมี Topspin สวยๆ ลูกจะได้วิ่งเกาะไลน์ดีๆ…
ผมขอบอกตรงนี้เลยนะครับว่า… ทั้งหมดนั่นเป็นแค่ “มายาคติ” หรือเรื่องที่เราคิดกันไปเองทั้งนั้น!
มายาคติข้อที่ 1: สโตรกพัตต์ที่สมบูรณ์แบบ (Perfect Stroke) มันไม่มีอยู่จริง!
ในสนามไดรฟ์หรือตามนิตยสารกอล์ฟ เรามักจะเห็นคำสอนว่า…
“สายตาต้องอยู่ตรงกับลูกพอดี”
“แขนต้องทิ้งดิ่งเป็นลูกตุ้มนาฬิกา”
“ห้ามขยับหัวเด็ดขาด!”
ฟังดูดีใช่มั้ยครับ? แต่ในความเป็นจริงแล้ว โปรระดับโลกหลายคนก็ไม่ได้ทำตามตำราเป๊ะๆ เลยสักนิด
จำลูกพัตต์หยุดโลกของ จัสติน เลนเนิร์ด ในการแข่งขันไรเดอร์คัพปี 1999 ได้มั้ยครับ? ลูกนั้นทั้งไกล ทั้งไลน์ยากสุดๆ แต่เขาก็พัตต์ลงไปได้ท่ามกลางความกดดันมหาศาล ทั้งๆ ที่ถ้าเราเอาตำรามาจับผิด ท่ายืนของจัสตินนี่ “ผิด” เกือบทุกอย่างเลยครับ! สายตาก็ไม่ได้อยู่ตรงลูก แขนก็ไม่ได้ทิ้งดิ่ง… แล้วทำไมเขาถึงพัตต์ลงล่ะ?
หรืออย่าง “เทพพัตต์” เบน เครนชอว์ เคยมีคนไปถามเขาว่ากำลังซ้อมอะไรอยู่ เขาตอบว่า “ผมกำลังพยายามทำให้รู้สึกว่าสโตรกมัน ‘ยาวไปสั้น’ และให้หัวมันขยับนิดๆ”
แค่ประโยคเดียว ทำเอาโค้ชที่สอนตามตำราถึงกับงงเป็นไก่ตาแตก เพราะมันตรงข้ามกับที่สอนๆ กันมาโดยสิ้นเชิง!
ประเด็นคืออะไร?
ประเด็นคือมันไม่มี “ท่า” ที่ถูกต้องที่สุดเพียงท่าเดียวครับ สิ่งที่สำคัญกว่าท่าทางสวยๆ คือ “ความรู้สึกและความมั่นใจ” ของตัวนักกอล์ฟเองต่างหาก
การที่เรามัวแต่ไปพะวงกับท่าทางที่ “สมบูรณ์แบบ” เช่น ต้องล็อกข้อมือ หัวต้องนิ่งสนิท พัตเตอร์ต้องลากตรงเป๊ะ… มันทำให้เราเกร็ง และสมองของเราจะเปลี่ยนจากการ “พัตต์ให้ลงหลุม” ไปเป็นการ “พยายามทำท่าให้ถูกต้อง” แทน สุดท้ายแล้วสโตรกที่ออกมาก็จะแข็งทื่อ ขาดความลื่นไหล และพัตต์ไม่ลงอยู่ดี
มายาคติข้อที่ 2: การกลิ้งของลูกที่สมบูรณ์แบบ (Perfect Roll) ก็แค่เรื่องเพ้อฝัน!
อีกเรื่องที่ได้ยินบ่อยๆ คือ “ต้องพัตต์ให้ลูกมี Topspin นะ ลูกจะได้วิ่งดีๆ” หรือบางคนถึงขั้นเชื่อว่าโปรสามารถพัตต์ให้ลูก “ฮุค” หรือ “สไลซ์” ได้เหมือนตีเหล็ก
อยากให้ลองทำการทดลองง่ายๆ แบบนี้ครับ:
ครั้งต่อไปที่ไปสนามไดรฟ์ ลองหยิบ “ลูกลาย” (ลูกที่มีแถบสีคาด) ไปที่กรีนซ้อมพัตต์ นั่งลงห่างจากหลุมสัก 15-20 ฟุต แล้วลองใช้ “มือ” ของคุณนี่แหละครับ พยายามปั่นลูกให้หมุนข้าง (Sidespin) ให้แรงที่สุดเท่าที่จะทำได้ เหมือนเวลาเราขว้างลูกเคิร์ฟในกีฬาเบสบอล แล้วกลิ้งมันไปที่หลุม
คุณจะเห็นว่า… ลูกมันหมุนควงอยู่แค่ไม่กี่ฟุตแรกเท่านั้นแหละครับ! หลังจากนั้น แรงเสียดทานของหญ้าจะทำให้การหมุนข้างหายไปอย่างรวดเร็ว และลูกจะเปลี่ยนมาเป็นการกลิ้งไปข้างหน้าตรงๆ (Topspin) ตามธรรมชาติของมันเอง
ทีนี้… ขนาดใช้มือปั่นสุดแรงยังได้แค่นี้ แล้วการใช้หน้าพัตเตอร์ที่แทบจะไม่มีองศาเลย มันจะไปสร้าง Sidespin ที่มีผลต่อไลน์ได้ยังไงกัน?
ประเด็นคืออะไร?
ลูกกอล์ฟมันกลมครับ หน้าที่ของมันคือการ “กลิ้ง” การพยายามจะไปสร้างสปินพิเศษให้มันเป็นเรื่องที่ไม่จำเป็นเลย และที่สำคัญกว่านั้นคือ… มันทำให้เราเสียสมาธิ!
แทนที่สมองจะโฟกัสไปที่ “เป้าหมาย” คือหลุม มันกลับไปคิดเรื่อง “วิธีการ” คือจะทำยังไงให้ลูกหมุนสวยๆ ผลลัพธ์ก็คือเราจะพัตต์แบบจิกๆ งัดๆ เพื่อสร้างสปิน แล้วไลน์กับระยะก็จะเพี้ยนไปหมด
แล้วทางออกคืออะไร? ถ้าไม่ใช่สโตรกเทพ แล้วต้องทำยังไง?
ง่ายนิดเดียวเลยครับ… เลิกคิดเรื่องท่าทาง แล้วหันมา “รักในสโตรกที่คุณมี” ซะ!
สโตรกพัตต์ของคุณ ไม่ว่ามันจะดูแปลกในสายตาคนอื่นแค่ไหน แต่มันคือสโตรกที่เป็นธรรมชาติที่สุดสำหรับคุณ มันดีพอที่จะพาลูกลงหลุมได้แน่นอน ขอแค่คุณเชื่อมั่นในตัวมัน
ครั้งต่อไปที่คุณจะพัตต์ ลองทำแบบนี้ครับ:
มองเป้าหมาย: อ่านไลน์ให้ขาด แล้วตัดสินใจเลือก “จุด” ที่คุณจะให้ลูกวิ่งผ่าน (อาจจะเป็นรอยด่างบนหญ้า หรือขอบหลุมด้านใดด้านหนึ่ง)
เห็นภาพ: จินตนาการเห็นลูกกลิ้งออกจากหน้าพัตเตอร์ วิ่งไปตามไลน์ที่คุณอ่านไว้ แล้วตกลงไปในหลุม
เลิกคิดแล้วพัตต์: เมื่อเห็นภาพชัดเจนแล้ว ให้เลิกคิดทุกอย่าง! ไม่ต้องสนว่าหัวจะขยับมั้ย แขนจะตรงรึเปล่า… แค่ปล่อยให้ร่างกายมันทำงานไปตามสัญชาตญาณ “เห็นแล้วพัตต์” แค่นั้นพอ
ร่างกายของเราฉลาดกว่าที่เราคิดครับ ถ้าเรามีเป้าหมายที่ชัดเจนในหัว (คือหลุม) สมองและระบบประสาทจะสั่งการกล้ามเนื้อให้ปรับสโตรกเองโดยอัตโนมัติ เพื่อส่งลูกไปยังเป้าหมายนั้นให้ได้
สรุปง่ายๆ :
การพัตต์กอล์ฟมันเหมือนการโยนลูกบาสลงห่วง หรือโยนกระดาษลงถังขยะนั่นแหละครับ เราไม่ได้มานั่งคิดหรอกว่าต้องง้างแขนกี่องศา หรือต้องปล่อยข้อมือยังไง… เราแค่มองเป้าแล้วก็โยนออกไปเลย
เลิกตามหาสโตรกที่สมบูรณ์แบบที่ไม่มีอยู่จริง เลิกกังวลว่าลูกจะหมุนสวยมั้ย… แล้วหันมาเชื่อมั่นในสโตรกของตัวเอง โฟกัสที่เป้าหมาย แล้วคุณจะแปลกใจว่า… แค่นี้เองเหรอวะ? ทำไมมันลงง่ายจัง!
